به گرارش جنوب ایران // « ابوریحان محمدبن احمد بیرونی » ستاره شناس، دانشمند، انسان شناس، ریاضی دان ایرانی که به واسطه تلاش و تحقیقاتش در مطالعه و نگارش باورهای مردم کشورهای گوناگون دنیا به خصوص هند، به عنوان یک « مردمشناس » شناخته میشود، بیرونی از بزرگترین دانشمندان مسلمان و یکی از بزرگترین دانشمندانِ ایرانی در همه عرصه ها بوده است و به پاس مطالب مفید و پژوهش های مختلف با عنوان استاد شناخته شده است.
انسان شناسی فرهنگی که گاه مردم شناسی اجتماعی نیز نامیده میشود به مطالعه فرهنگ و جامعه انسانی میپردازد. در انسان شناسی فرهنگی، تفاوت ها و شباهت های اجتماعی و فرهنگی جامعه های گوناگون بررسی میشود. انسان شناسی هم به بررسی جوامع بشری خاص معاصر میپردازد و هم الگوهای مسلط بر فرهنگ بشری را مطالعه میکند. دانش انسان شناسی در دانشگاه ها و نهادهای مختلف سراسر جهان، اهمیت و جایگاه کلیدی دارد.
مردمشناسی یک رشته مهم از شاخه علوم انسانی است که همانطور که از نامش پیداست، با ذره بین گرفتن روی زندگی آدم ها، به مطالعه فرهنگ، باورها، خلق و خو و آداب و رسوم آنها میپردازد. مدت زمان کوتاهی است کهانسان شناسی فرهنگی به عنوان علم ظاهر شده است. در ضمن افراد متخصص در این زمنیه در دانشگاه ها کم هستند.
تاریخچه رسمی انسانشناسی در دنیا به دهه های پنجاه و شصت قرن نوزدهم میلادی برمیگردد، اما تاریخچه حقیقی شکل گرفتن دانش انسانشناسی به قرن چهار و پنج هجری، زمانی که « ابوریحان بیرونی »
تصمیم گرفت تجربیات سفرهایش به نقاط مختلف دنیا را به رشته تحریر درآورد برمیگردد؛ یادداشت ها و مطالبی که بر مبنای مشاهدات دقیقش از سبک زندگی مردم هر منطقه که در کنار بهره مندی از روش های علمی برای تحلیل این اطلاعات، او را به پدر علم « مردمشناسی» تبدیل کرد.
از سال ۱۳۹۳ شورای فرهنگ عمومی کشور و برای بزرگداشت مقام « ابو محمدبن احمد بیرونی» روز ۱۳ شهریور، روز «مردمشناسی» نام گرفته؛ و در تقویم رسمی کشور به ثبت رسیده است.
ثبت دیدگاه