این نامگذاری با هدف معرفی توانمندی این صنعت، هنرمندان و نخبگان و تکریم از آنها و همچنین بازنگری در تولیدات و ایجاد فرصت فعالیت هر چه بیشتر هنرمندان و فیلم سازان انجام شده است ورود نخستن دوربین فیلم بردارى و نمایش فیلم به ایران، به سال ۱۲۷۹ شمسی برمیگردد و فعالیت ها در این زمینه کلید خورد.
در سال ۱۳۷۹ در چهارمین جشن بزرگ سینمای ایران و همزمان با بزرگداشت صدمین سال ورود سینما به ایران بود روز ملی « که ۲۱ شهریور ماه به عنوان شناخته شد و هر سال جشن خانه » سینما سینما در این روز برگزار می شود.
تاریخچه ورود سینما به ایران
۷ مظفرالدینشاه در فروردین سال۱۲۷۹ از تهران به مقصد اروپا حرکت کرد. در این سفر بود که با سینما آشنا شد. در هفته بعد، مظفرالدین شاه مجدداً به دیوار سینما رفت. به این ترتیب بانى ورود نخستین دوربین فیلمبردارى و نمایش فیلم، مظفرالدین شاه است.
نخستین مدرسه ی سینما و فیلمبردارى در ایران
با آشنایی بیشتر و شناخته شدن سینما و فیلم زمینه ورود افراد متخصص به ایران فراهم شد. از اولین افراد اوانس اوگان نیانس بود که پس از اتمام تحصیلاتش در رشته سینما به ایران آمد. اوگان نیانس با فکر تأسس مدرسه سینما یی و سپس تولید فیلم را به مرحله عمل در آورد.
سینمای ایران بعد از انقلاب :
با پیروزی انقلاب وزارت فرهنگ و هنر در وزارت علوم ادغام شد. در روز نخست دستور بازگشا یی سینماها صادر شد و بس ار از آثار انقلاب یا حتی استعمار به نمایش درآمد.
با پیروزی انقلاب، با سخنان رهبر انقلاب این ذهنیت که سینما با حاکمیت دینی سازگاری ندارد برطرف شد و با تأیید فیلم گاو ساخته داریوش مهرجویى از طرف ایشان، بعنوان سینما یی سالم، تلقی تازهایی در مورد آینده سینما ایران پدید آمد. با رونق گرفتن ورود فیلم های خارجی تعدادی از تولیدکنندگان فیلم های ایرانی تلاش کردنند تولید فیلم را بگونه ای که با آرمان های اسلامی مطابقت داشته باشد فیلم های برزخی ها و سرباز اسلام و سایر فیلم ها حاصل این تلاش اند. در دهه شصت با وجود مشکلات مختلف زمان اوج کاری های درخشان سینمای جدید ایرانی محسوب میشد.
از آثار برتر سینمای ایران، پس از انقلاب میتوان به «مادر، خواهران غریب، کمال الملک، بچه های آسمان، آدم برفی، کلاه قرمزی و پسر خاله و …» اشاره کرد که از دهه شصت تا کنون در ذهن و خاطر مخاطبان ماندگار شده است .
امروز سینما نه تنها به عنوان یک صنعت و یک هنر بلکه به عنوان یک رسانه شناخته میشود. هر محتواید تولیدی پیامی برای مخاطب است و به واسطه تعامل دوسویه، سینما از ارکان پویایی فرهنگی جوامع حساب میشود. اگر سیاست گذاری ها و هم چنین سازمان دهی و یکپارچه سازی در نهاد های مرتبط با سینما انجام شود نقطه آغازی برای این صنعت محسوب میشود.
ثبت دیدگاه