آمده ام.. آمدم؛ ای شاه!… پناهم بده خطِ امانی، ز گناهم بده… ای حَرمَت؛ ملجاءِ درماندگان… دور مَران، از در وُ راهم بده ای حَرمَت؛ ملجاءِ درماندگان… دور مَران، از در وُ راهم بده لایقِ وصلِ تو که، من نیستم لایقِ وصلِ تو که، من نیستم اذن؛ به یک لحظه، نگاهم بده رضا جان
قطعه ای از بهشت میتواند بهترین توصیف از حرم و صحن و سرای امام رعوف و مهربان باشد. حس خوبی است که آدمی در این دنیای وانفسا و پر از آلودگی به مکانی امن برسد که در آنجا احساس آرامش کند و سرشار از حس خوب شود. این همان ارتباط معنوی است که زیارت برای ما بوجود می آورد و ما را به پرواز در می آورد و علت نیازی که داریم وقتی در این مکان شریف قدم میگذاریم روح بلندی پیدا میکنیم و و احساس میکنیم ارتباط عمیق تری بین ما و امام معصوم پیش آماده. این ارتباط به شدت زیبا و دلنشین برقرار می شود و انسان احساس سبکی می کند همچون کبوترانی که در حرم پر میکشند.
به حرم امام رضا که بروی همه این حساس و حال های خوب را تجربه میکنی و سرشار از معنویات میشوی و آدمی را به جوهره ی اصلی خود که خداوند در وجود هر آدمی قرار داده نزدیک میکند که منظور همان «انسان بودن » است.
علی بن موسی الرضا در سال ۱۴۸ هجری قمری در شهر مدینه به دنیا آمد پدر ایشان امام موسی بن جعفر(ع)، و مادرش نجمه نام داشت ایشان دوران کودکی و جوانی خود را در مدینه بود. ایمان بسیار، اخلاق نیکو و دانش فراوان از ویژگی های برتر ایشان بود؛ برای مثال زمانی که همه دانشمندان جمع می شدند و به گفت و گو می پرداختند و سرانجام در پاسخ دیگران فرو می ماندند، دست به دامان ایشان می شدند تا به جواب درست دست یابند.
هجرت امام رضا(ع) یک مهاجرت سیاسی اجباری بود که در ۲۰۰ سال هجری به دستور خلیفه وقت انجام شد. علی ابن موسی الرضا حدود ۱۷ سال در مدینه زندگی کردند و در این مدت دین اسلا م را ا تبلیغ وبه هدایت مردم مغلول بود که با نقشه و حیله مأمون عباسی، راه خراسان را در پیش گرفت زمانی که مأمون به حکومت رسید از امام خواست تا همراه با یاران نزدیک علوی اش به خراسان بروند و نامه های برای امام فرستاد؛ و چون با مخالفت امام رو به رو شد، پیکی برای انتقال امام رضا(ع) روانه مدینه کرد.
از جمله اتفاقاتی که در جریان هجرت رخ داد میتوان به بیماری آن بزرگوار در اهواز، استقبال مردم در نیشابور و بیان حدیث سلسله الذهب و زندانی شدن در سرخس، اشاره کرد .
امامت امام رضا (ع) و اوضاع سیاس زمان حضرت
مدت امامت امام هشتم در حدود ۲۰ سال بود که میتوان آن را به سه بخش جداگانه تقسیم کرد: ۱۰ سال اول امامت آن حضرت، که همزمان بود با زمامداری هارون. پنج سال بعد از آن که مقارن با خلافت امین بود. پنج سال آخر امامت آن بزرگوار که مصادف با خلافت مأمون و تسلط او بر قلمرو اسلامی آن روز بود.
شهادت امام رضا (ع)
در نحوه به شهادت رسیدن امام نقل شده است که مأمون به یکی از خدمتکاران خویش دستور داده بود تا میوه هایی را به زهر مخصوصی آلوده کند و مأمون نیز میوه های زهرآلوده را خدمت حضرت گذارد و اصرار کرد که امام از آن ها میل کنند. اما حضرت از خوردن امتناع فرمودند و مأمون اصرار کرد تا جایی که حضرت را تهدید به مرگ نمود و حضرت به جبر، قدری از آن میوه های مسموم میل کردند. بعد از گذشت چند ساعت زهر اثر کرد و حال حضرت دگرگون شد و صبح روز بعد در سحرگاه روز ۳۰ صفر سال۲۰۳ هجری قمری امام در سن ۵۵ سالگی به شهادت رسیدند.
پس از گذشت سال های زیادی از شهادت امام، شهر مشهد به شهری تبدیل شده که هر ساله زائران و بازدید کنندگان زیادی دارد تا از معنویات و حس و حال خوب حرم مطهر امام بهره مند شوند؛ و به یک قطب معنوی در ایران تبدیل شده است.
ثبت دیدگاه